.the fall.

.baharın etkisiyle üstüme çöken yorgunluk ve grilik.asla bitmeyecek gibi süren gecelerden güneşi doğmayan sabahlara uyandım. kaygısızca dolanmakta bedenim, ne bir beklenti ne bir istek var bu hayata dair. saf bir grilik ve akışına bırakılmış bir yol. yol boş ve ben yokum. ne kendime ait ne de buralara bağlıyım. sadece bir talihsizlik sonucu düştüm belki de. the fall.
insanın kendi düşüşü hayal etmesi. kendinden uzak benlikler içine düşmesi. kendinden kurtulmanın hafifliği ile iner.
düşerken satırlarım de yuvarlanmış olmalı içimden. bulamadığım satırlar ve bulduğum da yazmadığım anlardan nefret edebilirim. sanırım sadece bundan nefret edebilirim. lütfen beni tanımayın. kendimi kapatıyorum.