.kızıl gökyüzü.

.ince ince çizgiler vardı gökyüzünde kızıla çalan. güneşin vedasına uzanan ince çizgiler. onun gidişini gösteren, akşamı müjdeleyen. bakmaya doyulmayan, yükselen binalara rağmen güzelliğini koruyan gökyüzü. güz rengini akşam çökerken getiren gökyüzü. taze kokular ve yaşlanmış renkleriyle bir kent olabilirdi bu gökyüzünün altındaki. ya da gittikçe çirkinleşen ve kokuşan bir kent olduğu gibi şimdi. olmasını istemediğim kalabalıklarla dolu. kendinden ve birbirinden uzaklaşan insanlarla. ait olamayıp yiten. ama bu kızıllık her yerde olabilir ve yeryüzüne aldırmadan kalabilir kendi halinde. umudu yaşatan bir ışık ya da renktir belki de. kendi odamın tavanına bakmak gibi bir aitlik ve özgürlük hissidir gökyüzüne bakmak benim için. kızıl yapraklar ya da kandır belki de. sınırı olmayandır ve benim hislerimi paylaşan ya da aynı kızıllığa vurulan gözler vardır. bir süre daha o kızıllık kalacak. hep buralarda olacağını bilmek rahatlığı ile bugün daha fazla izlememek hata. biraz daha kızıl olmuştur ben beyaz ekrana bakarken. artık kızıllığa son bakış atmalı bugünlük.