.mutluluk bunalımı.

.insan mutlu olmaktan yıllarca uzak yaşarsa sanırım bunun şaşkınlığıyla bunalım yaşayabilir. şahsen ben mutluluk bunalımında bir insanım. evimdeyim, huzurluyum, istediğimce uzağım sosyal hayattan, odamda birtakım yeni tasarımsal girişimlerdeyim, odam eskisi kadar dağınık değil(en azından her an düşme tehlikesi yok odamda gezerken), ailemle gerginlik yaşamadan birbirmizin yaşamına saygı duyarak aynı çatı altında yaşıyorum vs.
.uyuyorum, kitap okuyorum, evden çıkamıyorum, sadece ıslak havalarda nemlenmeye koşuyorum. çok garip bir durum. bolca müzik etkisinde sıkılıoyorum bir nevi. insanları özleyemiyorum ya da çok özlüyorum ama bir duvar var onu aşamıyorum, düşüyorum olduğum yere. ihtiyacım olan ne, ben de bilmiyorum. ilginç bir şey ama konserlere gitmeye bile tam olarak hevesli değilim. goran bregoviç abi geliyor, evet özledim, hem de çok ama bir değişik istekliyim.
.mutluluk bunalımı nasıl olurmuş diye sormayın, başınıza gelmesin. sıkılmak bile daha eğlenceli. bu halimi nasıl sonlandıracağıma dair fikrim yok. acaba bütün tatilimi bu miskinlikte tüketmekle mi geçireceğim diye düşünüyorum.