.çarşamba sabaha karşı yatarken-kronik uykusuz halleri-üşüdüm. pencere açık, bir fırtına havası. güneş doğmadı bu sefer üstüme, yağmur seslerine uyandım. 1 haftadan fazladır istanbul'da olmak yeteri kadar cansıkıcı iken, bir de havanın bunaltıcı olması üstüne şehir arındı pisliklerinden, metaforik olarak, saflaştı bir nebze. insanlar ıslanmayı istemez çoğu kez, oysa damlaların getirdiklerini bilmediklerindendir bu ürkeklikleri. ıslanan yerlere basan çekingen adımlarla korunduklarını sanarlar çamurdan, sudan.vapurun arka güvertesi boş, oturacak yerleri ıslak, insanlar sıcak ve kuru yerler arayışında, oysa aylardır sıcaktan şikayet ederken tek istedikleri yağmurdu çoğunun, biraz esinti, serin bir hava. ıslak havanın ev hali de bir başka oluyor tabi. miskin kedi misali evde sıcak yatakta kahvaltı üstü uykusu çekiyor canım. sonra bu miskin kedi hali hoşuma gidiyor bir yandan, kedi olmak istiyorum. sonra yağmura çıkıyorum ıslanmaya, sokaklarda sulara girip çıkmaya, gülmeye, eğlenmeye, çocuklaşmaya. miskin kedi olamyı unutuyorum. daha çok sudan çıkmış balık halindeyim. unutkan, mutlu, ıslak ve seyyah. yürüyorum, sokaklar özgürlük. miskin değil sadece unutkanım bir balık kadar. mutluyum sustuğum kadar.hadi bugünlük kısa oldu kurtuldunuz benden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder