12 Ocak 2011 Çarşamba

.the fall.

.her şey ne zaman bu kadar birbirine girdi, ve nasıl bu kadar çabuk parçalandı. karanlıktı, kimseyi göremedim, kim öldü, kokusu gelmedi. sonrası rüyaydı hep, inişli çıkışlı sonsuz bir rüya, uykuyu sevmedim, uyanmak istedim. güneşe doğru çekildi bedenim, sıcak yaz günlerini yadederek. denize dokundu tenim önce, sonra güneş okşadı başımı. her şey daha da karıştı birbirine.
.benim algılarım hiç anlaşılmadı, yine de çabaladım kendimi anlatmaya, al işte hala yapıyorum. biraz daha çabalarsam olacak belki de. ya da artık sadece vazgeçmeli bu anlatma sevdasından.

10 Ocak 2011 Pazartesi

.sen de okumayarak beni dinlemediğini itiraf edenlere katıl.

.annem dün resmen söyledi,"seni dinlemiyorum". bense hala bugün konuşmaya çalışıyorum. tabi yine aynı sonuç, dam-duvar. bundan sonra da bi strateji geliştireceğim.

acaba ben dinlenmeyecek kadar çok mu manasız ve kafa ütüleyiciyim diye düşünüyorum. yaşıtlarım da dinlemeyebiliyor beni. ben de bu konuda daha çok susmanın faydalı olacağında karar kıldım. dinleyip sizleri biraz da ben güleyim boğuk seslere.