."sokakları arşınlarken".

.sokakları rahatsız etti beni. buralarda hiç yürümemişim gibiydi. insanlar yabancılaştığımdı, ama sokaklar kusuyordu üstüme, koşarak kaçmak isterken olduğum yere çöküp saklanmak istedim çocukça. istemedim tanıdık yüzlerin seslerini, istemedim isimlerini unuttuklarımı, dilimi konuşmayanları istemedim, dinlemek istemedim. şaşırdım. zaten bir şeyler vardı içimi kemiren, yetti.
.ama bir yandan da bak lodos kandırmasına rağmen hava ısınmış, güneş yüzünü göstermiş, her sabah üstüme gri bulutlar yerine sıcaklık düşmüş. kaygılı uykularım, korkulu rüyalarım ile yeterince ürkmüştüm bu dünyadan, bir de üstüme gelen insan kalabalığı, gürültüler, bağrışlar.
.yeniden kentten kaçasım var, en çok da insanlarından.

.demirhan baylan(sokakları arşınlarken) a ve eski kadıköy e özlemlenirken.