28 Şubat 2008 Perşembe

kopuk satırlar

.uykuya birkaç gündür yenik düşmenin verdiği gecikmelerle aklımdaki satırları yitirdim. uzun zamandır müzik dinlemediğimi fark edip yine gevende'ye döndüm. kesinlikle bıkmayacağım. tekrar tekrar ev diyeceğim. aslında bambaşka şeyler yazmak ya da hiç yazmamak üzereydim.

eğer bir yerde afişler eksiliyorsa bilin ki sorumlusu benim. binbir uğraş asılan afişleri çalan benim. gurur duyulası bir durum hatta dile gelmesi gereksiz bir durum olarak da kabul edilebilir. dayanamıyorum. hepsi benim odamın çirkin renkli duvarlarını sokak görüntüsüne getirsinler. ses bağımlısı, afiş hırsızı, atölyedeki proje sonrası kalem, cetvel ve muhtelif çizim gereçleri sahiplenicisi olaraktan listem kabarık epey. ortalıkta yalnız başına duran maddelerin çekimine kapılıyorum. onlarla iletişim kuruyorum.

bugün insanlardan nefret etme günümdü. tek istediğim yalnız kalmak iken yanımda bitiveren birtakım yüzler, sokaklarda üstüme üstüme gelenler, vapurda kitap okuma çabasındayken bağırarak konuşan insanlar. hepsini doğa üstü güçlerimin olmasını dileyerek zamanımın dışına itmek istedim. bana fazla yanaşmanızı önermem, zehirli olabilirim. şu anda yine sabaha değin evde dolanacağımı biliyorum. yine karanlık bir yerlere girmeye başladım. çok karanlık. birtakım sesler beni çekiyor.

Hiç yorum yok: