25 Aralık 2010 Cumartesi

.boşlukların patlayışı.

.başımın ağrısına bir de kendime katlanamıyorum. yakıp yıkıp gitmemek için sakinleşmeyi bekliyorum. sonra da gitmeyi. belki de hiç dönmemeyi. ihtimallerin tesellisiyle yaşamak da değil istediğim, var olan düzene boyun eğmek de. ne istemediğimi bilebilmek bu kadar kolayken ne istediğimi bilememek neden bu kadar karmaşık. ya da basit. anlaşılmaz biçimde karıştırmak benim görevimmiş gibi, basit olan her şey daha karmaşık.
.kendime katlanamıyorum.

1 yorum:

MAN MAKES HİMSELF dedi ki...

anlamak zor insan kendisini bilmiyor tanıyor zamanla zaten şu iyi şu kötü şu ilginç şu itici demeyi becerebilen bir zihnimiz var ve bu zihnin sınırları var anlayabileceklerinin yapabileceklerinin ama istemelerin sınırı yok...yine denebilir ki zihnimiz herşeyi bilmeye anlamaya olanak verir ancak buda tecrübeyle zamanla bağlı bir durum en iyisi zamana bırakmak anlayışı bilmeleri yaşamla tecrübeyle çözülsün anlamlar bilinmezler...