.ben yokum.

.yapmamı engelleyen bir şeyler var. tembellik denemez. bir dürtüyle bomboş ekrana bakmak zorundayım. doğru olana uzak gibi dursa da içimden gelen bu. sadece delicesine sokaklarda koşmak var içimde. birileri beni tutana ya da nefesim bana izin verene dek.
hata 1: kendini bildiği halde insan kötü hali gizlemeye çalışmak ama asla kendinden kaçamamak.
.her hatanın bedeli vardır'a inanmıyorum. evet hala inanmıyorum. akışın getirdiği, zamanın sürüklediğidir yaşanan. kendimden nefret etmenin sınırlarını zorlarken tek yapabildiğim içimdeki çığlıklara katlanmak. sabretmek. bugün de bitsin ve bugünün uykusuzluğu sonsuza yakınsarken yorgunluktan uyanamayacak halde bıraksın beni. sabretmek sonunda özlemlenen dinginliğe ya da hiçliğe varmak için.
hata2: kendini sürüklerken başkalarını da yanında götürdüğünü fark edememe.
neyse ki bugün bir felaket ortamı yaratmadan çabucak uzaklaştım oralardan. buralarda zor duran beden isyankar ve küskün her şeye. benden uzak kalın demiştim size.
.yarından itibaren şişeler birikecek evimde duvarları aşarcasına. içlerinde çiçekler solacaklar. çiçekleri yaşamak için ihtiyaç duyduğu sevgiyi ve ilgiyi gri kişiliğimde bulamayıp üzülecekler kendi adlarına. veremediğim her şey ve yıktığım her şey için üzgünüm. çok da umrunuzda olmamam dileğiyle. yalnızlığımı bana bırakın. anlamaya çalışmayın. içi boş.