1 Aralık 2009 Salı

.kalemsiz.

.sen de onlara benziyorsun. onlar her kim ise...toplumsal kalıpların "onlar"ı. dinlemiyor, karşındaki insan olmasına rağmen umursamıyorsun. dilden döküldüğü kadar gerçek değil, gerçekleştiremedikçe sözleri, sürekli çeliştikçe kendinle. eleştirmedikçe kendimizi, bir durup düşünmedikçe bazen, sözleri ve eylemleri giderek yok olmakta olan bir kurgusal benlik olarak izsiz kalırız. saatler süren kovalamacalar, dolanmalar, duraksamalar boşluğun içine salınıvermiş hareketsiz bedenlerden farksız. üstelik sen de giderek onlara benziyorsun, artık dinlemiyorsun.

3 yorum:

ciyan dedi ki...

Neden bilmiyorum ama çok içime oturdu bu kısacık yazı yaa... ama neden... bilemiyorum....

yağmur dedi ki...

kötü değil sanki bu içe oturmalar, farkındayız.

ciyan dedi ki...

En sonunda hepimiz "bir yeşil uçağa" toplanıp göçüp gidecek miyiz bu diyarlardan, yoksa bu kadar farkındalık neyimize yarayacak?