.nostaljik bunalım.

.kötü olmaya sabep bulmak kolay. nostaljik olmayı getiriyor bazen peşi sıra. şimdi açmış mor ve ötesi dinliyorsam bunda saçma bir özlem var. hep yağmurlu gri günlerdi lisede sevdiğim günler, sabit ruh halimin yansıması olduğu için belki de. işte bu yüzden eski mor ve ötesi parçalarında buldum kendimi yeniden. yok aslında öyle kendini bulmak diye bir şey. sadece o somurtkan halim ve o anlatılması güç atmosfer var odamda. seviyorum bunu. saçmalık.
.3 kişi vardı o zamanlardan beri yanımda olan. hayır şimdi sadece 3ü kaldı değil. zaten 3 tane arkadaşım vardı. uç ilişkilerdi, zordu, ilkti, etkileyiciydi. hayatımı yönlendirdikleri kesin. şimdiyse oldukça uzaklar. aslında hep içimde olup da uzaklar.
.karanlıkta söylediğim "23" ile geçen geceler, ne kadar çok ağladığım ve asla çözemediğim, konuşmaktan kaçtığım, hepsi şu anda yanımda. elimde geçmişten kareler, içimde garip bir burkulma. nedenini bilmediğim bir hüzün içinde sürükleyen melodiler. vazgeçmeyeceğim bu gecelik.
."23"ten sonra sıra "beyaz"da. kaçış parçam. gitarımla çalmayı denemiştim ilk bu parçayı. asla etkisi geçmeyecek hep o zamanlarda kalacağımı sanmıştım.
.ama o fısıldayan sesiyle, "gölgem var iyi ki gölgem var" derken özdeşleştirmemem elde değil kendimle. "iyi ki varsın iyi ki yokum".
.geçmişteyim dostlar. geçmişte kalanlar, kalmayı tercih edenlerdeyim. dayanabileceğimden fazla özledim. unutamayacağım kadar çok iz var. bir yandan da yanımdakileri hırpaladım. yanlış olan bendim. çekip gitmeyen de ben. yarın güneş doğduğunda tekrar düşüneceğim, halim kaldığınca.