30 Ekim 2009 Cuma

dark-ness


.karanlık sandığımız aslında mutlak karanlığın kötü bir taklidi olmaktan öteye geçemez. şehrin ışıkları dahi olmasa da karanlık sandığımız gecede yıldızlar vardır nokta nokta ışıklarıyla. gece sadece çirkinlikleri örter, sessizliği getirir, ürpertir. karanlık değildir, daha doğrusu karanlık dediğimiz bir taklittir yalnızca.
.yıldızların nerdeyse hepsini gördüğünüz, toprağa uzandığınız vakit dünya sizin olmuş gibidir ya, karanlığı hissettiğinizde de dünyada ne kadar küçük ve yalnız olduğunuz nettir. aydan sonra karanlığa da sevdalandım sanırım. mutlak karanlık ve mutlak sessizlikte mağaranın sesiyle temizlendim dakikalar içinde sanki. taşa toprağa bulanıp, nefesinin sesiyle karışan rüzgara eşlik edip yürümek gibi, hayatı unutmak ama tam olarak da hayatın içinde olmak. saatlerin anlamsızlaşması ve yitmesi.

Hiç yorum yok: