27 Şubat 2011 Pazar

.suskunluğun sükunetsizliği.

.üzülüyorum sadece bazı bazı. aldırış edilmiyor hiç bir kelimeme gibi geliyor. içimde dönen endişe baloncuklarını göremedikçe insanlar daha da aldırmıyorlar. soruyorum, "boşver" diyorlar. boşveremiyorum. sevdiğim, değer verdiğim hiçbir şeyi boşveremiyorum. hayatı dibine kadar yaşamak mı dediniz, her anı sonuna değin, hatta belki de sırf sonunu görmeye.
bazen fazla katı oluyorum belki, ama sırf değer verdiğimden. endişelerimi kendime değil çevreme karşı duyduğumdan. üzülüyorum sadece, kızamıyorum.